Cornelis Chamboné (28-10-1889) werd geboren in Den Bosch en trad op 18-jarige leeftijd voor 6 jaar vrijwillig in dienst van het Nederlandse koloniale leger in Batavia. Na terugkomst stichtte hij een gezin en vestigde zich in 1928 aan de Bucheliusstraat in Utrecht. Cornelis was boekhouder en daarnaast maatschappelijk betrokken als esperantist, vrijmetselaar en aanhanger van de Arnold Toynbee beweging. Daarnaast was hij functionaris bij Communistische Partij Nederland.
Cornelis schreef op 12 november 1938 in het Utrechts Nieuwsblad een ingezonden brief verwijzend naar de jodenvervolging met de titel Mogen wij langer zwijgen? Deze brief toont aan dat Cornelis zich voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog grote zorgen maakt. Uiteindelijk raakte hij betrokken bij het verzet, maar zijn rol daarin is tot op heden volgens zijn kleinzoon Charles nog altijd niet helemaal duidelijk. Vast staat wel dat zijn woning een plaats was waar verzetsmensen bij elkaar kwamen. Bijvoorbeeld de drie gebroeders Heij (Oranjevrijbuiters) kwamen er regelmatig over de vloer. Ook diende de woning als verstopplaats voor wapens en werden er allerlei buitgemaakte Duitse papieren en stempels verstopt.
Zijn activiteiten bleven niet onopgemerkt door de bezetter. Op 26 juni 1941 werd hij met nog 25 CPN-functionarissen als politiek gevangene door de Utrechtse politie in opdracht van de SD in zijn woning is gearresteerd en overgebracht naar Kamp Schoorl. Hij bracht de rest van de oorlog door in Kamp Amersfoort, Kamp Vucht, Kamp Sachsenhausen en uiteindelijk Kamp Bergen-Belsen waarna hij na de bevrijding door de Engelsen door ziekte en uitputting 31 mei 1945 is overleden.
Ook de ouders van Charles waren actief in het verzet. Zij waren onder meer betrokken bij de verspreiding van illegaal drukwerk, voedsel, pleegden overvallen en hielpen bij het aborteren van door bezetters verkrachte vrouwen.
Volgens Charles is er rondom de verzetsdaden van zou ouders en grootvader nog veel te onderzoeken. ,,Ik hoop dat dit ooit nog eens onderzocht wordt door een deskundige.”
De struikelsteen voor de woning van zijn opa voelt als erkenning van de verzetsdaden. ,,Daar ben ik heel erg blij mee!” Samen met burgemeester Sharon Dijksma van Utrecht klopte Charles vervolgens de struikelsteen in de stoep voor de woning van zijn opa Cornelis Chamboné.